بررسی اثرات جراحی عقب بردن فک تحتانی (mandibular setback) با تکنیک bssro بر روی راه هوایی حلقی
Authors
abstract
سابقه و هدف: جراحیset back مندیبل یک روش استاندارد در درمان پروگناتیسم مندیبل است. در تعدادی از مطالعات تغییراتی در موقعیت زبان، استخوان هیویید و تنگ شدن راه هوایی حلقی به دنبال این جراحی نشان داده شده است که می تواند فرد را مستعد بروز سندرم آپنه انسدادی حین خواب کند. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد راه هوایی حلقی به دنبال جراحی set back مندیبل است.مواد و روش ها: در این مطالعه quasi experimental، از 25 بیمار کاندید جراحی set back مندبیل لترال سفالومتری درست قبل از عمل و پس از گذشت حداقل سه ماه از عمل جراحی تهیه شد. راه هوایی حلقی بر روی سفالومتری های قبل و پس از جراحی trace شده، سپس میانگین های فواصل مورد نظر و نیز مساحت راه هوایی حلقی محاسبه و با استفاده از آزمون paired t با یکدیگر مقایسه شدند.یافته ها: میزان متوسط set back مندیبل 2±?.? میلی متر بود. تغییرات فاصله اندازه گرفته شده در ناحیه nasopharynx از لحاظ علمی معنی دار نبود. متوسط کاهش فاصله uvula تا دیواره خلفی حلق mm 0.7±4.1، متوسط کاهش فاصله vallecula تا دیواره خلفی حلق mm 0.7 ± 2 و متوسط کاهش فاصله باریک ترین محل راه هوایی حلقی mm 0.8 ± 2.5 بود. مساحت راه هوایی به میزان cm² 1.5±.0.5 کاهش یافته بود. استخوان هیویید حرکت posteriorly .sup کرده و فاصله آن نسبت به پلن فرانکفورت افقی به میزان mm 0.9 ± 2.4 و نسبت به مهره های گردنی به میزان mm 0.8 ±1.2 کاهش یافته بود. نتیجه گیری: جراحی set back مندیبل به کاهش راه هوایی حلقی منجر می شود.
similar resources
بررسی اثرات جراحی عقب بردن فک تحتانی (Mandibular Setback) با تکنیک BSSRO بر روی راه هوایی حلقی
سابقه و هدف: جراحیSet back مندیبل یک روش استاندارد در درمان پروگناتیسم مندیبل است. در تعدادی از مطالعات تغییراتی در موقعیت زبان، استخوان هیویید و تنگ شدن راه هوایی حلقی به دنبال این جراحی نشان داده شده است که می تواند فرد را مستعد بروز سندرم آپنه انسدادی حین خواب کند. هدف از این مطالعه بررسی ابعاد راه هوایی حلقی به دنبال جراحی set back مندیبل است.مواد و روش ها: در این مطالعه quasi experimental،...
full textبررسی اثرات استئوتومی ساژیتال اسپلیت بر دامنه حرکات فک پائین متعاقب عقب بردن فک پائین
مقدمه یکی از مهمترین مشکلات در جراحی ارتوگناتیک فک تحتانی و بخصوص استئوتومی دو طرفه ساژیتال اسپلیت، تغییرات دامنه حرکات فک پایین و بدنبال آن محدودیت حرکات فکی می باشد . هدف از این تحقیق، بررسی تغییرات در میزان حداکثر باز کردن دهان در ناحیه دندانهای ثنایا، تغییر در حرکات طرفی راست و چپ و پیشگرایی فک پائین قبل، در 3 ماه و 6 ماهه بعد از عمل و اثرات برنامه های مدون فیزیوتراپی بر روی افزایش این حر...
full textبررسی تغییرات زاویه گونیال مندیبل متعاقب جراحی عقب بردن فک پائین با تکنیک ساژیتال اسپیلیت دو طرفه
هدف: این مطالعه با هدف بررسی تغییر زاویه فک تحتانی گونیال بدنبال جراحی عقب بردن (Set Back) مندیبل با تکنیک استئوتومی ساژیتال اسپیلیت (BSSRO) فک تحتانی انجام گرفت. فرضیه این بود که با Set Back مندیبل توسط تکنیک BSSRO صرفنظر از روش Fixation زاویه گونیال کاهش می یابد.مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت نیمه تجربی (Quasi experimental) و prospective انجام شد، 30 بیمار شامل 11 مرد و 19 زن در رده س...
full textبررسی تغییرات زاویه گونیال مندیبل متعاقب جراحی عقب بردن فک پائین با تکنیک ساژیتال اسپیلیت دو طرفه
هدف: این مطالعه با هدف بررسی تغییر زاویه فک تحتانی گونیال بدنبال جراحی عقب بردن (set back) مندیبل با تکنیک استئوتومی ساژیتال اسپیلیت (bssro) فک تحتانی انجام گرفت. فرضیه این بود که با set back مندیبل توسط تکنیک bssro صرفنظر از روش fixation زاویه گونیال کاهش می یابد.مواد و روشها: در این مطالعه که به صورت نیمه تجربی (quasi experimental) و prospective انجام شد، 30 بیمار شامل 11 مرد و 19 زن در رده س...
full textمقایسه اثر راه رفتن و دویدن به جلو با راه رفتن و دویدن به عقب بر روی عملکرد اندام تحتانی
سابقه و هدف: هدف نهایی از توانبخشی ضایعه های ورزشی بازگشت هرچه سریعتر و بی خطر ورزشکار به سطح عملکردی قبل از ضایعه می باشد، در صورتی که برنامه درمانی فقط به افزایش قدرت، تحمل و دامنه حرکت محدود شود و به عواملی چون تعادل، چابکی، حس عمقی، هماهنگی عصبی-عضلانی تاکید نگردد، خطر آسیب مجدد و کاهش توانایی های حرکتی افزایش می یابد. تاثیر راه رفتن و دویدن به عنوان عملکرد اصلی اندام تحتانی جهت نیل به چنین...
full textمقایسه اثر راه رفتن و دویدن به جلو با راه رفتن و دویدن به عقب بر روی عملکرد اندام تحتانی
سابقه و هدف: هدف نهایی از توانبخشی ضایعه های ورزشی بازگشت هرچه سریعتر و بی خطر ورزشکار به سطح عملکردی قبل از ضایعه می باشد، در صورتی که برنامه درمانی فقط به افزایش قدرت، تحمل و دامنه حرکت محدود شود و به عواملی چون تعادل، چابکی، حس عمقی، هماهنگی عصبی-عضلانی تاکید نگردد، خطر آسیب مجدد و کاهش توانایی های حرکتی افزایش می یابد. تاثیر راه رفتن و دویدن به عنوان عملکرد اصلی اندام تحتانی جهت نیل به چنین...
full textMy Resources
Save resource for easier access later
Journal title:
journal of dental school, shahid beheshti university of medical sciencesجلد ۲۴، شماره ۲، صفحات ۱۸۷-۱۹۳
Hosted on Doprax cloud platform doprax.com
copyright © 2015-2023